Recent reviews by Aiwui爱物

Mağaza sayfasına girdiğimde zaten oyunun sanat tasarımının ne kadar güzel olduğunu görüp istek listeme eklemiştim, ki beni yanıltmadı da. Fakat açık konuşayım, hikâye anlamında bu kadar etkileyici olacağını hiç tahmin etmiyordum. Oyunda hiçbir şeyi idrak edemeden hastane odasını andıran bir yerde uyanıyoruz. Birkaç kalibre alanından geçtikten sonra aktarma noktasına ulaştığımızda, bembeyaz saçlarıyla sürekli söylenen, endişeli görünen biriyle karşılaşıyoruz. Kendisi bizim diğer tarafa geçebileceğimizi, diğerleri gibi olmadığımızı söylüyor. Bizi bir sandalyeye bağlıyor ve bir anda kendimizi sanki başka bir boyutta buluyoruz. Elimize verilen kasetçalarla, kendimiz olduğunu varsaydığımız Düşünce Bürosu çalışanı Daniel McGovern’ın anılarına dalıyoruz.

Oyun gerilim açısından başarılı fakat ben sahne tasarımlarına o kadar kapıldım ki, her anı kaydetmek isterken bir noktada gerilmektense "Dur dur, şu açıdan da çekmeliyim" kafasındaydım. Oyunun hikâye anlatımı ise… şöyle diyeyim, son act’in sonuna doğru her şey yavaş yavaş yerine oturuyor. İnanın, anlamadığınız hiçbir nokta kalmıyor. Son sahnede resmen ocağımı ateşe verdiler, göz yaşlarımı tutamadım nedense. Bu yüzden benim için KARMA: The Dark World, bir gerilim oyunundan çok; derin anlamlar içeren, sosyal mesajlar veren, özel ve etkileyici bir yapım olarak kalacak. Kesinlikle favori oyun listemdeki yerini çoktan aldı, hatta ilk sıralara oynuyor diyebilirim: o kadar iyi. Müzikleri, size hissettirdikleri, olayları anlatma şekli o kadar güzel ki, bir oyundan çok sinema izliyor gibiydim.

Alın, aldırın; oynayın, oynatın. Şiddetle öneriyorum!

Şakasız oynadığım en iyi FMV oyunu olabilir. Sürükleyici olmasının yanı sıra çekimleri ve konusu da gayet iyi. FMV oyunlarının çoğu kadın tavlama üzerine oluyor (çok iyi hepsi lafım yok) ama bu tarzda gizem unsuru barındıran ve duyguları farklı yollardan hissettirenini bulmak gerçekten zor. Ayrıca oyunun konusu olan olayın gerçekten yaşandığını bilmek daha bir içinize işliyor. Tabii, diyeceksiniz ki: "Ne var kardeşim, 'Bu hikaye gerçek bir olaydan esinlenmiştir' yazmakta? Çoğu film ve dizide başlangıca yazıyorlar." Haklısınız, birçok yerde bu yazıyı görüyoruz ama bu sefer gerçekten öyle.

Eğer merak ediyorsanız, internette Yang Yongxin ismini aratarak bu olayı gerçekleştiren doktoru ve ilgili haberlere kolayca ulaşabilirsiniz. Peki, bu kadar bahsettim ama oyunun konusu ne? Hemen ona da değineyim.

Açıkçası oyun internete bağımlı olan, derslerden kaçan ve ailesini dinlemeyen çocukları düzeltmeyi amaçlayan bir "eğitim kampında" geçiyor. Ancak bu kampın başındaki doktorumuz, bu işi kendi illegal yöntemleriyle yapıyor: elektroşok terapisi. Oyundaki amacımız buradan ya tek başımıza kaçmak ya da arkadaşlarımızla birlikte bir yol bulmak. Belki başka seçenekler de vardır, kim bilir? Spoiler vermek istemiyorum ama söyleyebileceğim tek şey: Oyun gerçekten çok, çok iyi.

Dip Not: İncelemenin ilk satırlarına bakmayın, oynadıkça fikrimin değiştiğini sonda göreceksiniz.

Ve karşınızda Blackwell Ninjası Max Caulfield! Uh-oh, yoksa Caledon Ninjası mı demeliyim? Çok uzun bir süre Life is Strange serisinden bir oyun bekliyordum. Max favori karakterlerimden birisiydi; uzun bir dönem Steam profilimi bile tamamen ona aitmiş gibi tasarlayıp kullanmıştım. O yüzden bu güzel oyuna güzel bir inceleme yazmazsam olmazdı.

Öncelikle oyunun grafikleri o kadar güzel ki, ne desem bilemiyorum. Hem asıl tarza sadık kalmışlar hem de grafiklerin geliştirildiğini görmek beni aşırı mutlu etti. Ha, bir de sanırım yeni bir playlistim oldu; oyunun müzikleri çoooooook güzel! Aşırı iyi. Ayrıca oyundaki çoğu insanın şikayet ettiği bir şeye de çözüm getirmişler bence: Yüz ifadeleri.

Oyundaki yüz ifadeleri tam anlamıyla yı-kı-lı-yor! Karakterlerin her biri kendine has ve gerçekten, yüz ifadeleri her şeyi anlatır nitelikte. İlk bölüm gayet güzeldi; etrafı tanıdık, karakterleri gördük ve şimdiden bazı çıkarımlar bile yaptık. Eski oyunlardan birçok gönderme de vardı tabii. Özellikle çatı katında Safi'nin tuttuğu o kupa beni benden aldı, çünkü oyuna girdiğimden beri Life is Strange 2'ye bir gönderme bekliyordum, umduğumu da buldum; çok güzel oldu.

Oyun bize iki flört seçeneği vermiş: Amanda ve Vinh. Ama ben Chloe'yi istiyorum kardeşim ya! Ayrıldıklarını gördüğümde bir müddet ekrana bakakaldım, ulan Chloe hadi terk etti diyelim. Victoria'ya yürümesi ne alaka? Ulan kızcağız bir kasabayı yok etti Chloe için ya, şaka gibi terk edilmiş birde. Düşündükçe gözüm seğiriyor şakasız. İlk bölümden de gözlemlediğimiz kadarıyla Max'in travmaları var gibi duruyor, ki bu normal tabii. En büyük dayanağı da pat diye terk etmiş, hala akıl sır erdiremiyorum bu senaryoyu niye böyle yazdınız abi? Muhtemelen incelemenin sonunda değindiğim, finalde ki yeni oyun saçmalığı için, Chloe'siz tek başına ayakta durabilen, acılara rağmen iyilik ve dostluk için pes etmeyen, salak saçma bir imaj için tüm hikayeyi s**** atmışlar, teşekkürler Dec Nine.

Her neyse oyunun tasarımları, yukarıda bahsettiğim gibi, ilk oyuna sadık kalındığının bir kanıtı. Afişler falan... Yahu insan oyundaki afişleri bile özler mi? Yemin ediyorum sadece atmosferini ve tasarımlarını bile özlemişim, sırf o yüzden dakikada bir fotoğraf çekip durdum. İlk bölüm daha yeni bitti ama yemin ederim yüzün üzerinde ekran görüntüsü var, her şeyiyle özlemişim oyunu. (Oyun bitti 556 ekran görüntüsü var, cılkını çıkarmış olabilirim)

[Yazının devamı spoiler içermektedir]

Oyunu bitirip geri geldim ve bilmiyorum, 4. bölüm özellikle çok kısa geldi bana. Benim için Life is Strange 2'nin yerini değiştirebilecek kadar iyi değildi asla. Yani özellikle artık yaş aldıkça, Safi'nin girdiği tripler insana çok yorucu ve saçma geliyor ya. Üzgünsün anladık da kardeşim, her konuda hâlâ haklıymış gibi tavır takınman ve pişmiş kelle gibi bir de sonda Diamond'ın yanına gitmen beni irite etmedi değil. Daha kendi gücüne sahip çıkamıyorsun ablacım, bir de millete mi rehberlik edeceksin? Vallahi delirtti beni ya, iki tokat çakasım geldi ağzına.

Ha, bir de sonda Max'in de içinde olacağı yeni oyunlar olacağının mesajını aldık almasına da, ne bu Avengers takımı mı kuracağız ya? Hadi öyle bir oyun oldu diyelim, umarım içinde Daniel falan da yer alır ne diyeyim. Düzgün bir şekilde kurgulanmazsa şu süper güç olayının cılkı çıkacak gibi gerçekten ki zaten çıkarmışlar. Yine de hikâye beni 3. bölüme kadar gaza getirdi ama 4 ve 5. bölüm tam bir hayal kırıklığıydı. Yani bir tek ilk oyundan mekânlar gördük diye bir hypelandım, o kadar. Neyse umarım yeni oyunlar daha güzel olur diyelim ne diyelim? Böyle olacaksa bu marka üzerinden oyun çıkarıp bari fan kitlesini üzmeyin abi, yapacaksanızda düzgün bir şey yazın.

Oyuna inceleme yazmadığımı fark edince utanıp yazmaya karar verdim. Benim favori RPG oyunum olmakla birlikte aslında kült yapımlardan birisidir. Küçük bir şekilde oyunun girişine değinerek ve oyunda sıkça karşılaşacağınız bazı terimleri de size açıklayarak incelemeye başlamak istiyorum. Öncelikle karakterimizi seçiyor, vampir klanımızı belirliyor ve istatistiklerimizi ayarlıyoruz; bu adımlardan sonra ise oyuna başlamak için ilk adımımızı atıyoruz. Oyun bizi vampir olmanın romantize edilmiş hali yerine, bu karanlık dünyada hayatta kalmanın hiç de kolay olmadığını idrak edebileceğimiz bir şekilde, yeni dönüştürülmüş bir Kindred(1) olarak başlatıyor.

Oyuna başlar başlamaz Sire'ımız(2) gözlerimizin önünde idam ediliyor ve biz de Camarilla'nın(3) huzuruna çıkarılıp yargılanmak üzere sürükleniyoruz. "Pekii, neden oyuna başlar başlamaz Sire'ımız ölüyor?" diye sorabilirsiniz. Bunun tek bir nedeni var; Camarilla'nın katı kuralları. Kurallara göre bir Kindred, bir insanı dönüştürmeden önce ikamet ettiği alandan sorumlu Prens'ten(4) izin almalıdır. Bu katı kuralın asıl sebebi ise vampir nüfusunun kontrolsüz bir şekilde artmasını önlemek ve Masquerade'i(5) korumaktır. Bu mini açıklamanın ardından hikayeye dönecek olursak, özetle, götürüldüğümüz yerde diğer Kindred'ların önünde kısa bir sorgulamanın ardından birkaç itiraz sonucu Prens tarafından hayatımız bağışlanıyor. Sonrasında ise bu toplumda yer edinmemize ve çevreyi tanımamıza yardımcı olacak ilk görevimizi Prens'ten alarak oyuna tamamen giriş yapmış bulunuyoruz. Oyunda verdiğiniz kararların bir karşılığı olduğunu söylememe gerek yoktur diye düşünüyorum. Oyun o kadar güzel yazılmış ki inanın grafiklere çok da takılmıyorsunuz.

Oyun Los Angeles sokaklarını karanlık bir atmosferle oldukça güzel bir şekilde sunuyor; sahne tasarımları ve özellikle müzikler ise ayrı bir güzel zaten. Ayrıca oyunda diğer klanlardan farklı olan iki klan var: Malkavian ve Nosferatu. Bu klanlardan birini seçtiğinizde asıl oynanıştan çok daha farklı bir deneyimle karşılaşıyorsunuz. Yani bırakın seçimleri; oyun sadece klan seçiminizle bile tamamen değişiyor. İşte bu oyunun bizim için kült bir yapım olmasının sebebi de tam olarak bu.

〃

１Kindred
Kindred terimi vampirlerin "vampir" kelimesinin getirdiği olumsuz çağrışımlardan kaçınmak amacıyla tercih ettikleri bir terimdir. Kısaca vampir demek evet.

２Sire&Childe
Sire bir insanı vampire dönüştüren(Embrace) vampirin ünvanıdır. Yani bir Kindred’ın vampir olmasına sebep olan vampir, onun Sire’ı olarak adlandırılır. Sire'lar çocuklarını(Childe) kendi soylarının kurallarına ve Camarilla gibi organizasyonların düzenlemelerine göre eğitmekle sorumludur. Ayrıca Sire ve Childe arasında genelde güçlü bir bağ vardır.

３Camarilla
Vampire The Masquerade evrenindeki en büyük ve en organize vampir topluluğudur. Camarilla, vampir toplumu içinde düzeni ve gizliliği korumayı amaçlayan bir organizasyondur. Ana amacı vampirlerin varlığını insanlardan saklamak (Masquerade) ve vampirlerin insan toplumu içinde huzurla yaşayabilmelerini sağlamaktır.

４Prens
Bir şehri veya bölgeyi yöneten vampir liderine verilen ünvandır. Camarilla tarafından yönetilen şehirlerde Prens en yüksek otoritedir ve vampirler arasında kanunları uygulama yetkisine sahiptir. Prens şehrin düzenini korur ve diğer vampirlerin eylemlerini denetler. Masquerade onun sorumluluğundadır. Bir Prens genellikle uzun yıllar boyunca bu pozisyonda kalır ve yetkisini kanıtlamış güçlü bir Kindred’dır.

５Masquerade
Kısaca vampirlerin insanlara karşı tamamen gizli kalmalarını sağlayan bir dizi kural ve uygulamadır. Camarilla tarafından oluşturulmuştur. Vampirlerin insanlara varlıklarını ifşa etmelerini engellemeyi ve vampir toplumunun düzenini korumayı amaçlar.

After the first interview in consultation lobby i came here to make comment. Mr. Dai be strongggg pleasseeeee (ಥ﹏ಥ)

Whatever i say about the game would be an understatement. I havent made significant progress in the story yet but im trying to proceed by reading and examining everything. However i can say that the game is good at conveying emotions. Theres not much to criticize about the art design, it's very nice and aesthetic it was the reason why i added game at my wishlist tho. I dont know how the game will end or how many endings it has but i can already say that every penny i paid for it was worth it

potatos are dangerous

I love indie games but rather than action-packed ones i prefer indie games focused on storytelling. Even though Anomaly Agent doesn't precisely match my gaming preferences i wanted to give it a try because it was developed by a beloved creator. It's definitely worth the price and even though i initially thought it wouldn't captivate me it turns out to be quite an enjoyable game. I say "enjoyable" because it's been only an hour since i started playing and so far the game has been progressing smoothly. My current favorite character is the little girl trying to find her mom. (idk if she dances but her animations very cute lol)

ー EN

I had added the game to my wishlist the moment I first saw it and I've been eagerly awaiting its release for almost five months. First and foremost everything about the game except for the animations is excellent, especially in terms of atmosphere and visuals. The art style of the game is so beautiful that I didn't even mind the poor animations. Overall the game only features three different level designs yet this in a strange way didn't make the game boring for me. To be honest the game felt quite engaging to me. Don't expect any action from the game; however, it's genuinely a detective game centered around solving mysteries featuring puzzles. This means you'll be reading a lot, investigating your surroundings and making deductions by connecting the pieces on your own.

What I enjoyed the most when finishing the game was the existence of different endings. While playing I didn't pay much attention to the warning "Your choices can affect others" because as you know many games have this warning but it often doesn't have significant consequences. However in this game even though it's brief your actions can genuinely change some things and influence the people around you. Additionally you can't be sure if the ending you get is a good one or if the decision or action you took was correct, which encourages you to explore and want to see other endings. Although the gameplay is a bit short if you push yourself to reach the other endings it offers around 10 hours(this is my guess) of gameplay. Now, let's get to the story.

○ WARNING: CONTAINS SPOILERS ABOUT THE GAME'S INTRODUCTORY STORY ○

In our story, we play as Sophie Roy, a hotel employee. To explain our job simply: we are a housekeeper who clean the rooms of the guests staying at the hotel. However, our character is slightly curious and she enjoys rummaging through the belongings of the guests in the rooms she cleans and making deductions to gather information about them. Everything starts when our colleague, Beth, calls us and asks us to come to the reception. She wants us to pick up a vase that has fallen in the lobby and clean up the mess around it. While cleaning up the area, we find a film roll on the floor, and we discover that this roll belongs to a guest on the 5th floor a guest named Mr. Spade. If we deliver this film roll to Mr. Spade, there is a possibility that he might praise us and even leave a tip when checking out of the hotel. Even we have a chance to be chosen as employee of the month with this reback. While thinking about these possibilities, we proceed to the elevator and head to room 505 on the 5th floor.

When we arrive at the room, we knock on the door and call out to Mr. Spade, but there is no response. Furthermore, we notice that the door is slightly ajar. Unable to resist our curiosity, we enter the room. As we step inside, the first thing that catches our attention is the open door on the left, leading to a bathroom with a deep red light. After returning the film roll to the place it belongs, we succumb to our curiosity and enter the bathroom, where we discover that Mr. Spade has created a small darkroom for himself. However, what’s more alarming is that the photographs hanging in the darkroom are of our photos taken by Mr. Spade in secret while we were rummaging through the belongings of other guests. And right at this moment, our little detective game begins. Why did Mr. Spade secretly take our photographs? What was his purpose? What other secrets are hidden in his room and where will these secrets lead us?

ー TR

Oyunu ilk gördüğüm an istek listeme eklemiştim, neredeyse bir beş ay kadar süredir de çıkışını gözlüyordum. Öncelikle oyunun animasyonları dışındaki diğer her şey mükemmel özellikle atmosfer ve görsellik açısından oyun çok hoş. Oyunun sanat stili o kadar güzel ki animasyonların yaban oluşu umurumda dahi olmadı. Genel olarak oyun sadece 3 farklı bölüm tasarımında geçiyor fakat bu tuhaf bir şekilde oyunu sıkıcı bir hale getirmemiş, açıkçası oyun benim için gayet akıcıydı. Oyundan herhangi bir aksiyon beklentiniz olmasın, lakin oyun gerçekten sadece sırları çözmeye dayalı içerisinde birkaç puzzle barındıran bir dedektiflik oyunu. Bu da demek oluyor ki bol bol yazı okuyacak, çevrenizi araştıracak ve parçaları birleştirerek kendinizce bir çıkarım yapacaksınız.

Oyunu bitirirken en çok sevindiğim etken ise farklı sonlarının oluşu oldu, oynarken "Sonuçlarınız diğer insanları etkileyebilir" uyarısını gördüğümde çok aldırış etmemiştim çünkü bildiğiniz üzere bir çok oyun bu uyarıyı geçiyor fakat oyunu etkileyen aman aman şeyler olmuyor. Fakat bu oyunda kısada olsa gerçekten eylemleriniz bazı şeyleri değiştirebiliyor, etrafınızdaki insanlara etki edebiliyor ayrıca oyunda aldığınız son iyi bir son mu verdiğiniz karar veya eylem doğru mu bunu bilemiyorsunuz bu da sizi diğer sonları bitirmeye, görmek istemeye itiyor. Oynanış biraz kısa olsada diğer sonlara ulaşmaya çalışmak derken zorlarsak sanırım 10 saatlik(tahmini) bir oynanışı var. Şimdi gelelim hikayeye;

○ DİKKAT: OYUNUN GİRİŞ HİKAYESİ HAKKINDA SPOİLER İÇERMEKTEDİR ○

Hikayemizde Sophie Roy isimli bir otel çalışanını oynuyoruz. İşimizi basitçe açıklamak gerekirse kısaca otelde kalan misafirlerin odalarını temizleyen bir temizlikçiyiz. Fakat gel gelelim ki oynadığımız karakter birazcık meraklı bir hanımefendi. Kendisi temizlediği odalardaki misafirlerin eşyalarını karıştırmayı, bunlardan çıkarım yapıp o kişiler hakkında bilgiler edinmeyi seviyor. Her şey iş arkadaşımız Beth'in bizi arayıp resepsiyona çağırması ile başlıyor, kendisi bizden lobide devrilmiş olan bir vazoyu kaldırıp çevresindeki dağınıklıyı temizlememizi istiyor. Etrafı temizlerken yerde bir film rulosu buluyoruz ve bulduğumuz bu rulonun bizim görevli olduğumuz kat yani 5. katta kalan bir misafire yani Mr. Spade'e ait olduğunu öğreniyoruz. Bu film rulosunu ona teslim edip bir ihtimal çıkışını yaparken bizi över hatta bağış bırakır, belkide bu vesile ile ayın çalışanı seçilebilme şansımızı düşünerek asansöre ilerliyor ve 5. kattaki 505 numaralı odaya gidiyoruz.

Odaya vardığımızda kapıyı tıklatıp Mr. Spade'e sesleniyoruz fakat ses gelmeyince, birde odanın kapısının aralık olduğunu görünce dayanamayıp içeriye giriyoruz. İçeriye girdiğimizde ilk dikkatimizi çeken şey sol tarafta açık olan banyonun kapısı oluyor, içerisi tamamen kırmızı bir ışık ile aydınlatılmış. Film rulosunu yerine bıraktıktan sonra merağımıza yenik düşüp banyoya giriyor ve Mr. Spade'in burada kendisine minik bir karanlık oda yarattığını görüyoruz. Gel gelelim ki karanlık odada asılı olan fotoğraflar bize ait, gizlice çekilmiş. En kötüsü de çekilen fotoğraflar diğer misafirlerin eşyalarını karıştırırken çekilmiş. İşte tam burada minik dedektiflik oyunumuz başlıyor. Mr. Spade neden bizim fotoğrafımızı gizlice çekti? Amacı neydi? Odasında başka ne gibi sırlar gizli ve bu sırlar bizi nereye yönlendirecek?

O kadar güzel animasyonları ve hikayesi olan bir oyun ki anlatamam. Her ne kadar kısa bir oynanışı olsada bence bir şeyler hissettirmeyi başarıyor. Açıkçası beni oldukça etkiledi öyle ki, olayları fark ettiğimde ağlamaya başladım. Başta anlam verememiş ve "Her gün sadece resim yaparak mı geçecek kardeşim?" diye düşünmüştüm fakat bir şeyler bir noktada anlam kazanmaya başladı. Hayatta bazen kısa bir süreliğinede tanısan hayatına büyük etkiler bırakan insanlar olur ya, tam olarak öyle bir şey aslında. Her ne kadar Jack, Amber ile çok vakit geçirememiş ve yolları ayrılmış olsada ilham kaynağını Amber'da buldu. Ve buna tutundu, tanıştıkları o yağmurlu günden bir diğerine kadar.

Life is Strange serisi içerisinde en sevdiğim oyundur kendileri, her ne kadar delirten yanları olsada bir o kadar güzel ve özeldir benim için. Bu seriyi en çok sevme nedenim sanırım diğer serilere göre çok daha büyük bir karakter gelişimi görüyor olmamız. Oyundaki duyguların aktarılma yolu sanki level atlamış gibi öyle ki Sean'a her baktığımda kahırdan ölüyordum. Gerçekten karakterin yerine kendinizi çok rahatlıkla koyabiliyor ve bir süre sonra onun gibi düşünebilmeye başlıyorsunuz, yaptığınız her kararın ne kadar büyük etkisi olduğunu ise hissetmemek elde değil zaten. Oyunda beni delirten bir nokta var, o noktanın ise ne olduğunu tahmin etmek çokta zor değil; Daniel. Hayır bir şey de yapamıyorsunuz çocuğa, kardeş sonuçta atsan atılmaz, satsan satılmaz. Bazen onun için en iyi kararları almaya çalışırken bazen ise "Şunu bir köşeye bırakıp kaçsam mı lan acaba?" diye düşünüyordum.

En nihayetinde de el mahkum katlanıyorsunuz her şeye, birde üstüne iki erkek kardeşin birbirlerinden başka kimsesi olmadığı gerçeği yüzünüze vurdukça maalesef istemsizce bir bağ hissetmeye başlıyorsunuz. Ha Daniel böyle olmasaydı da oyun gerçekçi olmazdı bence, tipik ergenliğe giren çocuk modeliydi işte, yeri gelince delirtti yeri gelince gülümsetti. Onun dışında tasarımlarda da oldukça gelişim vardı, en azından kendi adıma bunu söyleyebilirim. Öncesinde değindiğim gibi bazen Sean'ın yüz ifadesini gördüğümde ansızın gözlerim doldu, omuzlarında taşıdığı yükün ağırlığı yüzüne yansımıştı sanki. Oyun'un hikayesine çokta değinmemek adına bu incelemeyi burada kesiyorum, seçim tabanlı ve hikaye ağırlıklı oyunları seviyorsanız en azından bir kerede olsa denemeniz gereken bir oyun olduğun düşünüyorum ve şiddetle öneriyorum.

Dip Not: Oyunun Japonca seslendirmeleri de inanılmaz güzel.