Recent reviews by Couch Potato

Türk oyun dünyasının en sevilen isimlerinden ve Oyungezer zamanlarından beri takip ettiğim Enis Cherryson'un ilk oyununu uzun zamandır heyecanla bekliyordum. Enis abi ve firması Phew Phew Games'in yaptığı bu oyun kalitenin bir numaralı adresi olmayı başarabilmiş mi, bakalım.


Öncelikle söylemeliyim ki oyunun grafik tasarımı genel olarak gayet hoş. İsmini bilmediğimiz cyberpunk temalı bir şehirde geçen oyunda şehrin ve mekanların tasarımı her ne kadar çok özgün olmasalar da yine de göze fazlasıyla hoş geliyor. Aynı şey karakter ve düşman tasarımları için de söylenebilir. Hiçbiri çok yaratıcı olmasalar da her biri gayet yerinde ve yeni bir karakterle veya düşmanla karşılaştığınızda yanlarında çıkan minik portre de hepsine kişilik katıyor. Şehrin tasarımında kullanılan duvar yazıları, arkaplanda asılı afişlerdeki minik easter eggler, panolardaki yazılar vs. de oyunun kendine has bir atmosfer yaratması konusunda oldukça etkili olmuş.


Gelelim hikayeye. Oyunda Cowboy Bebop'tan Spike Siegel'e benzeyen (splash artında çok benzemese de oyun içinde öyle) ve beyazlar içinde giyinen Ajan 70'i kontrol ediyoruz. Kendisi TDAY isimli anomalilerle mücadele konusunda amaçlı bir kuruluşta çalışıyor. Oyuna ilk başladığımızda Ajan 70'in kontrolü bize Yerçekimi Anomalisini etkisiz hale getirme görevi sırasında veriliyor. Yerçekimi Anomalisi'ni etkisiz hale getirdikten sonra üsse dönüyoruz ve tam terfi edilecekken yeni bir anomali, Zaman Anomalisi ortaya çıkıyor ve karakterimiz terfi alamadan tekrardan göreve gönderiliyor. Zaman Anomalisi görevi sırasında bazı ilginç olaylar yaşanıyor ve... sonrasını söylemeyeyim.

Hikaye gayet sıradan, zaman temalı bir hikaye. Zaten işin içine bir zamanla ilgili bir anomali girince ve oyun cyberpunk temalı olunca ne olacağını az çok tahmin etmişsinizdir. Oyun da zaten hikayeyi gizlemek konusunda çok bir çaba göstermiyor ve böylece elimizde gayet tahmin edilebilir bir hikaye oluyor. 1-2 olmadık yerden çıkagelen twist dışında hikayede neler olacağını önceden kestirmek gayet mümkün. Maalesef karakterlerin 1-2 tanesi dışında hiçbiri ilginç ve derin karakterler değil, gerçi oyunun kısa ve öz olmak istemesi ve ortalama 5 saatlik oyun süresi yüzünden çok da derinleşme imkanları olmuyor. Oyun da zaten kendini fazla ciddiye almıyor ki bu tarz bir oyuna ciddi bir hikayedense kendini tiye alan bir hikaye daha çok yakışmış. Ajan 70 olarak bize bazı diyaloglarda seçenekler sunuluyor, ancak bunların hikayeye etkisi 1-2 yer dışında neredeyse yok gibi, aksine bunlar oynanış kısmında bize yardımcı oluyor. Bunun ne anlama geldiğini birazdan anlatacağım.


Oynanış kısmına gelirsek bu açıdan oyun klasik bir beat-em-up oyunu. Her yiğidin bir yoğurt yiyişi vardır mantığıyla gelen farklı düşman çeşitleriyle başa çıkmak için alet edevatımız ve kombolarımız var. Bunlar bir bumerangtan yendiğimiz bosslardan aldığımız anomali özelliklerine kadar uzanıyor. Ayrıca öldürdüğümüz düşmanlardan düşen tabanca, pompalı gibi silahları da kullanabiliyoruz. Bu silahlarda fazla çeşitlilik yok ancak oyunun uzunluğuna göre gayet yeterli. Oyunda bir çantayla parry mekaniği de var ki oyunun en önemli mekaniklerinden birisi. Yendiğimiz düşmanlardan ve sandıklardan düşen altınlarla bu alet edevatın hepsini güçlendirebiliyoruz ve özel etkiler verebiliyoruz (zehirleme, elektrikleme gibi).

Biraz önce dediğim diyaloglar bize oynanış kısmında yardımcı oluyor derken bahsetmek istediğim de bu güçlendirmelerdi. Oyunda diyaloglarda yaptığınız seçimlere göre oyun size "İyi Duygu" ve "Kötü Duygu" (bunların isimleri bu değildi ama şu an bakmaya üşendim) veriyor ve bu duyguları takasta kullanıp iyi duygularla maksimum sağlığımızı güçlendirirken kötü duygular ile de altın alabiliyoruz. Hangisini seçeceğiniz size kalmış.


Şimdi, oyunu kısa bir şekilde özetlediğimize göre, gelelim eleştirilere:

Öncelikle, bir kelimeyi çok fazla kullandığımı fark etmişsinizdir (belki de fark etmemişsinizdir): sıradan. Oyunun yaratıcılık konusunda sıkıntıları var. Bu hikayede de böyle, level tasarımlarında da böyle, boss tasarımlarında da böyle. Oyunu oynarken beni cidden heyecanlandıran ve "adamlar yapmış abi" dedirttiren çok az şey oldu. Zaman bürosundaki asansörler üzerinde savaştığımız kısım ve o bölümdeki boss fena değildi, tarikat liderini tekmelediğimiz kısım ve belki barlardaki barmenlerin bizi dans ettirdikleri kısımlar biraz iyiydi ancak onun dışındaki kısımlardan hiçbiri bana "Vay be, ne oynuyorum ben" dedirtmedi. Bir diğer sıkıntı da oda tasarımlarının birbirine çok fazla benzemesi, bazen birbirine çok benzer odaları arka arkaya 2-3 kez temizlemeniz gerekiyor ve bu da can sıkıyor. Zaten oyundaki platformer kısımları da göstermelik olduğundan bu 5 saat için bile tekdüze bir oynanışa sebep olabiliyor.

Başka bir sorun da oyunun akıcılığı. Oyun bazen arka arkaya o kadar fazla dövüş sekansı koyuyor ki insanın içi bayıyor. Hani bazı kısımlarda cidden "Bit artık be kardeşim" moduna geçtim. Keşke bu dövüş sekanslarından bazılarını kesip yerlerine hikayesel kısımlar ekleselermiş veya dövüş olmayan daha ilginç tasarımlı leveller tasarlamaya uğraşsalarmış (Mesela az önce bahsettiğim Zaman Bürosu level tasarımı açısından gayet iyiydi.).

Bir de bu çok fazla dövüş kısmı sekansı kısmına kötü düşman tasarımları da eklenince bazen cidden çekilmez oluyor. Mesela pompalı kullanan düşman mermilerini parrylenemez yapmak kimin fikriyse kendisini tebrik etmek isterim, normalde bu tarz bloklanamaz ataklar yavaş ve göstere göstere olur, bu herifler saniyede 2 kez gayet uzun bir menzil ve kapsama alanıyla saldırabiliyorlar. Asıl sorun tek geldiklerinde değil, düşman aralarında geldiklerinde, hele bir de kalkanlı düşmanlar gelince bazı savaşlar öyle bir sıkıntılı oluyor ki... Kapalı alanlardaki savaşların çoğu oyun sonuna doğru anomali gücü veya menzilli silah spamına dayanıyor, yakın dövüş artık bildiğiniz intihar oluyor, çünkü oyun sonunda düşmanlar size nefes alacak yer bırakmıyorlar. Anomali güçleriniz (hele o yumruk gücü) tükendiyse bittiniz, Allah rahmet eylesin. (Gerçi bunlar ben en üst zorlukta oynadığımdan da olmuş olabilir.) Onun dışında boss tasarımları idare eder, çok komplike olmasalar da uğraştırıyorlar. En sevdiğim Alfa Savunucu abimiz oldu, ancak hiçbirinde daha önce dediğim gibi bir "VAY BE" duygusu yaşamadım.

Müzik konusuna gelirsek de oyunun müzikleri... eh işte. Bazen cidden güzel parçalar giriyor ancak genel olarak idare eder seviyedeler.

Son olarak da oyunun hikayesi garip bir yerde bitiyor. Tatmin edici bir son olmuyor. Oyun sonu için iki seçeneğiniz var ve bunun önceden yaptığınız seçimlerle herhangi bir alakası yok, sadece iki son arasından seçim yapıyorsunuz, sonra oyun iki son için de 1 dakikalık bir ara sahne gösterip bitiyor.


Bütün bunlar göz alındığında Anomaly Agent'e kalitenin bir numaralı adresi demek maalesef zor, ancak kesinlikle kötü bir oyun değil. Hele oyunun Enis Cherryson abimiz ve Phew Phew Games'in ilk oyunu olduğu düşünüldüğünde hiç kötü değil. Hele hele oyunun şu anki fiyatı 4 doların bir zurna + ayran menüsünden sadece azıcık daha pahalı olduğu düşünülürse fiyatına göre gayet iyi bir oyun. Ayrıca oyunun Türk oyun endüstrisi açısından öneminden de bahsetmeden geçmemem gerekli.

Uzun lafın kısası, Anomaly Agent sıra dışı pek bir şey yapmayan ancak türün klasik özelliklerini gayet başarılı bir şekilde sergileyen, kısa ve öz, zevkli bir oyun. Başında geçirdiğiniz 4-5 saatten kesinlikle pişman olacağınızı düşünmüyorum ve oyunu öneriyorum. Notum 7/10 olabilirdi, ancak oyunundaki bazı kısımlar cidden baydığından güzel bir 6/10 veriyorum ve Enis Cherryson abimin ve Phew Phew Games'in başarılarının devamını diliyorum. Umarım bu oyun Türk oyun endüstrisinin daha iyi yerlere gelmesinde bir öncü niteliği taşır.

Ölü oyun

Eski haline göre 6 yılda epey gerilemiş. Oyun kendini acayip tekrar ediyor, yetenek ağacı falan olmadığından doğru düzgün bir gelişim hissi yok, çok grind gerektiriyor, boş bir açık dünyası var ve de en kötüsü BÖLGE KİLİDİ var. Saatlerce uğraşıp edindiğiniz eşyalar dünya üzerindeki minik bölgelerden sadece birine özel ve diğer bir bölgeye geçtiğinizde bütün emekleriniz boşa gitmiş oluyor. Bölge kilidi modlarla kaldırılabilse bile yine de oyunda ilgi çekici hiçbir şey yok ve oyun yapımcılar ( iki yapımcısı var zaten) tarafından terk edilmiş durumda.

Edit: 3 yıl sonra oyuna tekrardan bir şans vereyim dedim ve oyun hala tamamen aynı, ana yapımcının (Wollay) 3 yılda tek yaptığı şey resmi mod desteğinin geleceğini açıklamak olmuş. Hiç yoktan iyidir herhalde, ama hala tam bir para israfı. İllaki bu oyuna benzer bir şey oynamak istiyorsanız Veloren diye ücretsiz bir oyun var, onu deneyebilirsiniz, bu oyunun eski versiyonuna epey benziyor ama çok daha gelişmiş durumda.

Çocuk öldürebiliyorsunuz