Recent reviews by Kajet

Spędziłem z Elite już sporo godzin i pewnie spędzę jeszcze trochę. Mimo to nie mogę tego tytułu polecić.

Przede wszystkim już na początku zawiódł mnie tryb solo. Nie oczekiwałem fabularnych fajerwerków, ale system, w którym nawet grając samemu, jestem podczas wykonywania zadań poganiany przez realnie upływający czas, umyka mojemu zrozumieniu. Przyjmuję zlecenie, po jakimś czasie patrzę na zegarek i widzę, że pora kończyć. Następnego dnia idę do pracy, wracam i wieczorem chcę dokończyć misję. Ale nie - 'przepraszamy, czas według naszych serwerów upłynął, skrewiłeś'. I to ma być solo?

Ale miarka przebrała się dosłownie przed chwilą. Wykonałem sporo warte zadanie i cały szczęśliwy obrałem kurs na bazę zleceniodawcy. W tym momencie przyszła wiadomość, że jeżeli chcę otrzymać premię, mam odzyskane przedmioty dostarczyć w inne miejsce. Pewnie, nie ma sprawy. Skoczyłem do systemu docelowego, szukałem jak potłuczony, ale wskazanej bazy nie było. 'Pomóż, wujku G.!' - wykrzyknąłem, odpalając przeglądarkę. Co się okazało? Że nowo wskazana baza znajduje się na planecie i żeby się do niej dostać, potrzebny jest dodatek, którego nie kupiłem. I teraz już na pewno nie kupię. (Od razu odpowiem, że nie - zadania nie mogłem oddać w pierwotnie wyznaczonym miejscu).

Pierwszego Wiedźmina nawet nie skończyłem. Drugiego jakoś przełknąłem. Trzecia część w końcu sprawiła, że grałem z prawdziwą przyjemnością. (Choć wciąż mam wrażenie, że fabuła głównego wątku nieco kulała. Za to historia Krwawego Barona - hoho)!

Niedawno wydano drugą część gry, której tytuł zaczyna się na D. Po kilku godzinach z nią wzruszyłem ramionami i odstawiłem na wirtualną półkę. Do pięt Warframe'owi nie dorasta.

Nie wierzyłem, że Terraria znajdzie godnego następcę. I wtedy pingwiny zaparkowały latającym talerzem pod moimi drzwiami i pokazały mi Starbounda.

Gdyby ktoś mi powiedział, że będę chciał szwendać się po mroźnej Kanadzie, uciekając przed wilkami oraz niedźwiedziami i zastanawiając się, jak przeżyć kolejny dzień, zaopatrzyłbym się w kubek ciepłego kakao, zawinął w ciepły kocyk przed pecetem i tego kogoś wyśmiał. The Long Dark wyprowadziło mnie z błędu.

Reboot Tomb Raidera i zwiększona kinowość okazały się ciekawym wybiegiem. O ile Tomb Raider z 2013 roku zdobył moje sceptyczne serduszko, o tyle kontynuacja sprawia, że zastanawiam się, dokąd Crystal Dynamics obecnie prowadzi tę serię. Mimo to Rise of the Tomb Raider stanowi ucztę dla oczu oraz uszu i jest co najmniej dobrą produkcją - wystarczy odpuścić sobie nadmiarowe zbieractwo.

Dowód na to, że małe i niepozorne może cieszyć bardziej niż tytuły AAA.

Woda. Dużo wody. I jeszcze więcej grywalności!

Nie jest to Morrowind. Ale i tak potrafi zabrać z życia kilkaset godzin.

W dniu premiery Dishonored wywlokło mój skromny świat na drugą stronę. Żadnej gry nie przeszedłem tyle razy. I pewnie żadnej już tyle razy nie przejdę.