Life is Strange: Double Exposure to bardzo dobry tytuł z gatunku gier przygodowych w której to gracz będzie miał przyjemność ponownie pokierować poczynaniami znanej z pierwszej części gry Maxine Caulfield – dawniej młoda licealistka będąca adeptem fotografii która pod wpływem tragicznych doświadczeń nabywa nadnaturalne zdolności, potrafiąca w dowolnym momencie cofnąć czas. Obecnie dorosła już Max pracująca jako fotograf-rezydent na prestiżowej uczelni Uniwersytecie Caledon, postanowiła całkowicie zrezygnować z używania tych zdolności na dobre – wiedząc jakie późniejsze konsekwencję mogą z tego wyniknąć. Wiodąc normalne spokojne życie, ciesząc się każdym dniem, spędzając wolny czas z najbliższymi przyjaciółmi – wydawało się że nic nie zakłuci tego stanu rzeczy. Do momentu kiedy jej bliska przyjaciółka zostaje zamordowana. Całkowicie zdruzgotana Max postanawia odnaleźć jej mordercę.

Jest to w dalszym ciągu epizodyczna produkcja która bazuje na decyzjach i wyborach samego gracza, owe działania będą w późniejszym czasie kształtowały sytuacje, relacje między poszczególnymi postaciami ze świata gry, tworząc główny trzon fabularny aż do samego końca.

Mała dygresja:

1. Powyższa gra jest zlokalizowana całkowicie w języku angielskim, osoby które nie miały styczności z tym językiem mogą mieć poważne problemy ze zrozumieniem tego co się w niej dzieje. Być może w przyszłości zobaczymy modyfikację/spolszczenie ze strony kreatywnej społeczności Steam. Aż dziw że w dobie systemowego wsparcia sztucznej inteligencji (AI), dodanie oficjalnego spolszczenia w naszym języku jest takim trudnym zadaniem do opracowania.

2. Pragnę nadmienić, że powyższy tytuł to już piąta odsłona gier z serii Life is Strange tuż obok: Life is Strange, Life is Strange: Before the Storm, Life is Strange 2 oraz Life is Strange: True Colors i teraz powyższy tytuł – nie musicie ogrywać poprzednich części gier aby cieszyć się tym tytułem jak należy (są pewne odniesienia do pierwotnej produkcji, ale jest ich niewiele aby to stanowiło jakieś większe znaczenie dla samej fabuły).

3. Wyprzedzając pytanie: Czy Life is Strange: Double Exposure jest pod względem fabularnym lepsze niż Life is Strange: True Colors Odpowiem: Nie, w poprzedniej części fabułą/sytuacje jakie występowały w jej poszczególnych epizodach dosyć mocno wpływały na emocje gracza, w tym tytule zostało to dosyć „spłycone”. Owe występują, lecz nie wywołują takiego poruszenia jak w poprzedniej części gry – ale to tylko moje zdanie/odczucia na ten temat. Powyższa gra na pewno jest godna polecenia i warta zagrania zwłaszcza przez fanów Life is Strange.


Jak już wspomniałem na samym początku tej recenzji mamy tym razem do czynienia z tytułem z gatunku gier przygodowych w której to gracz będzie miał przyjemność ponownie pokierować poczynaniami znanej z pierwszej części gry Maxine Caulfield. Obecnie dorosła już Max pracująca jako fotograf-rezydent na prestiżowej uczelni Uniwersytecie Caledon, wiodąca normalne spokojne życie, ciesząc się każdym dniem, spędzając wolne chwile z najbliższymi przyjaciółmi – wydawało się że nic nie zakłuci tego stanu rzeczy. Do momentu kiedy jej bliskiej przyjaciółce nie przydarza się straszna rzecz - Safi zostaje zamordowana. Całkowicie zdruzgotana Max postanawia odnaleźć mordercę i rozwikłać tą pokrętną sprawę która do tego doprowadziła. Zaistniała sytuacja wpływa dosyć emocjonalnie dotkliwie na sama główną bohaterkę która w pewnym momencie nabywa nowych niezwykłych zdolności - przechodzenia między wymiarami (żywym i martwym) w których Safi w dalszym ciągu żyje. Wykorzystując powstałe okoliczności będzie starała się powstrzymać zbliżający się małymi kroczkami tragiczny bieg wydarzeń.

Jak już wcześniej wspomniałem produkcja bazuje na decyzjach i wyborach samego gracza, owe działania będą w późniejszym czasie kształtowały sytuacje, relacje między poszczególnymi postaciami ze świata gry (poszczególnymi wymiarami), tworząc główny trzon fabularny. On zaś daje możliwość przechodzenia gry na wiele sposobów (wariacji decyzyjnych jest wiele, a co za tym idzie konsekwencji z tym związanymi), kształtujących późniejszą odmienne ścieżki fabularne. Eksploracja poszczególnych sporej wielkości (lecz niestety w dalszym ciągu) zamkniętych lokalizacji gry jest niezwykle przyjemną poboczną czynnością w której możecie nie tylko wejść w ten świat, poczuć jego unikatowy klimat żyjącej akademickiej społeczności, co wypatrywać fotograficzne znajdźki ukryte gdzieś na mapie.

Nie zamierzam zdradzać szczegółów głównej fabuły (zostawiam to wam), lecz mogę powiedzieć jedno, gwarantuje że fabuła was wciągnie, zaskoczy, zaszokuje jak również będzie wywoływać inne mniej lub bardziej poruszające emocje. A po zakończeniu gry zapewne będziecie chcieli więcej, bo co jak co ale… bądźcie gotowi na…

Co do oprawy audiowizualnej, jest fenomenalna, przejście na silnik Unreal Engine 5 robi solidnie wizualne wrażenie. Sterowanie jest w dalszym ciągu banalnie proste bez względu czy gracie na padzie, czy w połączeniu klawiatura i mysz – nie będziecie mieli z tym najmniejszych problemów. Ubolewam jednak nad tym, że nie ma w grze spolszczenia (w dalszym ciągu nasz kraj jest „olewany” przez twórców) jak również to że nie ma pełnego wsparcia dla szerokich monitorów – czas rozbudować ten repertuar o nowe standardy, które wizualnie prezentują się o wiele lepiej niż już przestarzałe standardowe rozdzielczości.


Life is Strange: Double Exposure to bardzo dobry tytuł z gatunku gier przygodowych, gracz wciela się ponownie w Maxine Caulfield starająca się uratować swoją przyjaciółkę od tragicznego zdarzenia.

Polecam!

Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.