Recent reviews by wan3m

Hikayemiz, Ethan Winters'ın 3 yıl önce kaybolmuş olan karısı Mia Winters'tan mesaj almasıyla ve yola çıkmasıyla başlıyor. Mesajda belirtilen adres olan Dulvey, Louisiana'ya vardığı zaman Ethan, terk edilmiş bir eve girer ve bodrum katında Mia'yı kilitli bir bölmede, uyuyorken bulur. Mia hemen uyanır ve korku dolu tavırlarla Ethan'a böyle bir çağrıda bulunmadığını ve hemen uzaklaşması gerektiğini söyler; ancak evin asıl sahibi durumun farkındadır. Barker Ailesi'yle tanışmak üzere olan Ethan için bu bilinmez ve anlamsız durum iyice karmaşık bir hal alacaktır.

Konusu ve sunumuyla oldukça başarılı olan oyun, aynı zamanda grafikleriyle de ön plana çıkıyor. Gerek karakter modellemeleri, gerek gölgelendirmeler ve gerek çevre çizimleriyle büyüleyici olduğunu söyleyebilirim. Atmosferiyle de oyuncuya hem korkuyu hem de merak duygusunu aşılayabiliyor.

Grafikler böylesine güzelken, yine grafiksel anlamda bazı durumlar cidden üzücü olabiliyor. Özellikle oyunun başlarında göze çarpan etkileşimler (yürürken sandalyeye çarpmanız sonucunda hareket etmesi, kapıya doğru ilerlediğinizde açmak için elini koyması gibi), her nesne için aynı şekilde tepkime vermiyor. Yürürken ayağınıza değen bir top ileriye doğru yuvarlanıyorken, aynı şekilde değen bir oyuncak bebek kafası hiç hareket etmiyor. Bir başka göze batan durum ise konuşan karakterlerin ağız hareketlerinin uyumsuz olması. Bu her zaman olan bir durum olmasa da, gördüğünüz zaman şaşırtıcı olabiliyor.

Hiç şüphesiz oyunun en şaşırtıcı kısmı, önceki serilerinden farklı olarak 'birinci şahıs' kamera açısıyla karşımıza çıkıyor olması. Açıkçası oyuna farklı bir tat kattığını düşünüyor olsam da, biraz daha kolaylaştığını da belirtmeliyim; nişan alırken ıskalamanız daha zor bir ihtimal oluyor.

Oynanış kısmındaysa kontroller ve envanter ekranı oldukça basit ve yormayacak şekilde dizayn edilmiş. Zıplayamadığımız ve hızlı koşmanın çok da hızlı olmadığı bir oynanışı var ancak, kendimizi ellerimizle koruyarak hasarı azalttığımız bir mekanizması bulunuyor. Envanter ekranına girdiğimiz zaman sol tarafta (Ethan'ın kolundaki saat benzeri kodeks) sağlık durumumuzu ve sağ tarafta bulunan bölümdeyse eşyalarımızı görebiliyoruz. Bu oyunda karşımıza çıkan bazı farklı kullanılabilir nesneler de bulunuyor; kimyasal maddeler ve ilaçlar. Bu ilaçları kullandığımızda çevremizde alınabilir olan her nesneyi kısa bir süreliğine görebiliyoruz. Kimyasal maddeler ise başka nesnelerle birleştirilerek (ot, barut, yanıcı madde gibi), etkisini daha fazla şekilde yansıtacak ya da kullanılabilir duruma getirecek nesneler üretmemizi sağlıyor. Oyun boyunca çok kez kullanıldığını da belirtmeliyim. Bunun dışında, oyunun bazı noktalarında kafeslerin içinde ve önlerinde rakam bulunan kullanılabilir ögelerle karşılaşıyoruz. Bunları alabilmek için geçtiğimiz yerlerde bulduğumuz bozuk para (antique coin) benzeri nesneleri, önlerindeki rakam değeri kadar kafeslerin içine atmamız gerekiyor.

Oynarken karşımıza çıktığında göze çarpan bazı durumlar da mevcut. Oyun genel anlamda karanlık ortamlarda geçiyor ve bu ortamların bazı noktaları hiç gözükmeyecek derecede karanlık oluyor. Elimizde bir fener olmasına rağmen bunu istediğimiz zaman kullanamıyoruz ve sadece belirli noktalara geldiğimizde karakterimiz otomatik olarak açıyor. Önceden de belirttiğim hiç gözükmeyen noktaların bazılarındaysa feneri açmadığı için hiç bir şey görünmüyor. Hal böyle olunca ya bu şekilde oynamak zorunda kalıyorsunuz ya da parlaklığı yükseltmeniz gerekiyor.

Bir başka can sıkıcı olay ise karakterimizin bazı durumlar karşında gösterdiği tepkilerin çok sıradan olması. Hayatı boyunca karşılaşmadığı ve belkide 'paranormal' olarak yorumlayacağı olaylarla karşılaşmasına rağmen Ethan bazen yaşadıkları çok normalmiş gibisinden tepkiler veriyor. Bu durum da, oyuncu açısından bir düşüşe sebebiyet veriyor.

İlk oynanış için 5-6 saat civarında bir oynanış süresi olan oyunda Türkçe dil desteği bulunmuyor. Yine de internet üzerinde ücretli ve ücretsiz şekilde Türkçe yamaları mevcut. Oyunu bitirdiğinizde açılan kullanılabilir ögeleri ve zorluk derecelerini göz önünde bulundurunca, tekrar oynanabilirliğinin belli bir yere kadar olduğunu söyleyebilirim. Şahsen oyunun kısalığından kaynaklı olarak fiyatını hak ettiğini düşünmüyorum ama pişman olmayacağınız bir oyun olduğunu da belirtmeliyim...

Uncharted serisini daha önce Youtube videolarından ve dergi incelemelerinden deneyimleyen gariban PC oyuncusu olarak serinin tadına 15 yıl sonra da olsa bakabilmiş olmak beni keyiflendirdi, yetmedi, yenilenmiş grafiklerle 144Hz tecrübesi ile konsol oyuncularına hınzır hınzır gülmeme sebep bile oldu. Lakin...

Çoğu kişi yorumlarda önceki oyunları oynamamış olmanın büyük bir kayıp olmadığını belirtmiş ancak durum ne yazık ki böyle değil. Oyunun çoğu noktasında önceki oyunlara referans var ve hiçbir şekilde anlamayıp kendinizi kaybolmuş hissediyorsunuz. Nathan eski oyunlara, eski dostlara, eski miraslara çok fazla atıfta bulunuyor. Bunlar önceki oyunları deneyimlemeyenler için soru işareti.

Fare ile oynamak hassasiyeti en yukarıya çekseniz bile kimi yerlerde işkenceye dönüşebiliyor. Kol kaslarınız gelişiyor. Yetmezmiş gibi, aralığı çok sık olmasa da hatırı sayılır derecede oyunun aniden çöküp kapanması olası.

Hikaye tarafında Tomb Raider vari yüzeysellik ve aynı olayların tekrarlanması inanılmaz bir hayal kırıklığı yarattı.
Bir bölüme başlıyorsunuz, biraz ilerleme kaydettikten sonra bir çıkmaza düşüyorsunuz, karakterlerden biri boşluğa bakarken zeka parıltısı yaşayıp bir çözüm buluyor, biraz daha ilerliyorsunuz ve karşınıza "Lanet olsun Shoreline!!!!" çıkıyor. Vuruş hissiyatı olmayan silahlara düşman öldürüp bir sonraki bölüme geçiyorsunuz. Bu, oyunun başından sonuna kadar neredeyse hep aynıydı.

Yaptığınız üç zıplamadan birinde mutlaka zıpladığınız yer kırılıyor, "Ah, Siktir!!!" çekip tırmanmaya devam ediyorsunuz ve yarım saat sonra bunlar sizi hiç mi hiç şaşırtmıyor.

Tüm Bunlara Rağmen...

Assassin's Creed serisinde bile ulaşılamayan inanılmaz akıcı parkur sistemi,
Zengin ve zorlayıcı bulmacalar,
Şahane grafikler,
Mitolojik, antik şehirlerin tasarımları,
4x4 Araçla yaptığınız eğlenceli işler (çamura saplanmak, halat ile bir şeyleri çekmek vs.)
Crysis'ten sonra duyabildiğimiz tek Türkçe seslendirmeli oyun olması,
Güncel dolar kuruyla iki oyunu neredeyse beleşe oynuyor olmamız (Yeni fiyatıyla 27, eski fiyatıyla 18 dolar) neticesinde;
parasını rahatlıkla hak eden bir yapım.

-Lost Legacy (Kayıp Miras)
Fazla söylenecek bir şey olduğunu düşünmüyorum. Ek paket kıvamında, hikayesi çok fazla derinleşmeyen ve 4-5 saatte final yapan, yavan bir yapımdı. Protagonist ve antagonist ilgi çekici değildi. Hikaye nereden, nasıl başladı, işin içine nereden girdik derken bitti zaten.


6.5'dan 7/10

(bence) GELMİŞ GEÇMİŞ EN İYİ OYUN Almanızı tavsiye ederim çünkü bu sorunlar illaki düzel cek ben GTX 1660 Super ile oynadım ve ORTA ayarlar 60 fps belli başlı sorunlar yaşadım ama beni asla oyundan soğutmadı türkçe seslendirmeye gelirsek müthiş cidden harika çok beğendim ama yapay zeka halen zayıf ilk oyun un çıkmasının üstünden 10 yıl geç sede yanımızda dolaşan (Ellie Tess henry vb) gibi karakter ler düşmana takıla biliyor veya sessiz dolaşa cağımız ortamlarda koştura biliyorlar bu gerçek den saçma bukadar süre geçsede düzelmemesi çok mantıksız düşman çeşitliği biraz az ama fazla göze batmıyor. hikaye dersek işte o zaman bu oyun benim için en iyi oyun oluyor bu kadar klişe bir olay örgüsünü bu kadar duygusal ve iyi anlatan başka bir oyun tanımıyorum gerçek den bi baş yapıt. (İYİ OYUNLAR)

Yaklaşık 13 saat civarında hikayeyi tamamladım. Hikaye klasik Mafia oyunun hikayesi olsa da yeni grafiklerle oynamak ve yeni oynanışla oynamak harikaydı. Efsanevi bir oyunun tekrardan yenilenmesi ve daha güzel grafiklerle oynamak güzel deneyimdi. Ayrıca mümkünse full ayarlarda oynamanızı tavsiye ederim.


--{Grafikler}---
🔲 Başyapıt
✅ Harika
🔲 Güzel
🔲 Ortalama
🔲 Minecraft
🔲 İdare Eder
🔲 Kötü
🔲 Berbat
🔲 Çöp

---{Ses/Müzik}---
🔲 Başyapıt
🔲 Çok iyi
✅ İyi
🔲 Ortalama
🔲 Kapat şunu

---{Oynanış}---
🔲 Ben artık bağımlıyım
🔲 Çok iyi
✅ İyi
🔲 Normal
🔲 Şöyle böyle…
🔲 Kötü
🔲 Oynamaya değmez

---{Kitle}---
🔲 Çocuk
✅ Genç
✅ Yetişkin
✅ Genel İzleyici

---{PC Gereksinimleri}---
🔲 EBA Canavarı
🔲 Patates
🔲 Babam ders çalışayım diye aldı
🔲 Ortalama
✅ İyi
🔲 Zenginiz
🔲 Minecraft’a Shader kurdum

---{Zorluk}---
🔲 Rastgele Tuşlara Bas
🔲 Kolay
✅ Normal
🔲 Oynarsın da ustalaşması zor
🔲 Ortalamanın biraz üstünde
🔲 Zor
🔲 Dark Souls…

---{Hikaye}---
✅ Yere çöküp “Bu çok iyi” diye ağladım
🔲 Her şeyiyle harika
🔲 Gayet iyi
🔲 Ortalama
🔲 Eh işte
🔲 Kötü
🔲 Bunu hangi geri zekalı yazdı?
🔲 Ara sahneleri geçiyorum
🔲 Oyunun hikayesi yok/önemsiz


---{Oynanış Süresi }---
🔲 Tek oturuşta biter (0-2 saat)
🔲 Vakit geçirmelik (2-10 saat)
✅ Günümüz ortalaması (10-50 saat)
🔲 Uzun (50-100 saat)
🔲 Gerçekten uzun (100-300 saat)
🔲 Bitmiyor mu bu? (300-500 saat)
🔲 Sonsuz (500+ saat)
🔲 Oynayana bağlı

---{Buglar}---
🔲 Karşılaşmadım
🔲 Nadiren denk geldi
✅ Az da olsa var
🔲 Can sıkıcı olabiliyor
🔲 Oynamak işkence
🔲 Oyun görünmüyor

---{Alınır mı?}---
🔲 Al gitsin
✅ İndirimi bekle
🔲 Almaya değmez

yani

Stray, Cyberpunk bir dünyada geçiyor. Oyunun hemen başında ailesinden ayrı düşen bir kediyi kontrol etmeye başlıyor ve antik bir gizemi çözmeye çalışarak ailemizin yanına dönmeye çalışıyoruz. Bu hikayede diyalog işleyişi, ipuçları ise B12 isimli minik bir robota yüklenmiş. Hikayenin hemen başında karşılaştığımız ve sırt çantamızda yer alan bu robot hem görevlerde, hem de karşılaştığımız her türlü olayda bir nevi aracı görevi üstlenmiş. Bu sayede içerisinde yer aldığınız dünya hakkında daha fazla detay öğreniyorsunuz.

Oyunun öne çıkan noktası şüphesiz kedi olmaktı. Bir kediyi yönetme mekaniğini oyuna gerçekten güzel yedirmişler ve özellikle kedi hareketleri çok güzel gözlemlenmiş. Kedilerin yaptığı kenarda duran şeyleri aşağı itme, sağı solu tırmalama gibi şeyleri yaptıkça insan, oyundaki kediyi tutup sevmek istiyor. Kediyi oyunun evrenine iyi bir şekilde entegre etmişler. Ancak bu taraftaki sıkıntı da bir oynanış mekaniği olmaması. Ne yazık ki ana karakterin kedi olduğu bir oyunda güzel bir platform mekaniği beklerdim ancak ne yazık ki oyun yürüme simülasyonu olmaktan çok uzağa gidememiş. Bir yere zıplayacağınız zaman uzaktan zıplayamıyorsunuz, köşeye gidip tuşa basıyorsunuz animasyonla kedi kendisi zıplıyor. Ses konusunda oyun gerçekten başarılı, özellikle istediğimiz zaman kediyi miyavlatabilmek çok tatlı olmuş.

Görsel anlamda oyun güzel tasarımlara sahip ve evren cyberpunk dünyayı güzel yansıtıyor. Açık alanlarda karşılaştığınız grafikler de gayet yeterli ancak kapalı alanlarda, özellikle oyunun ilk kısmında bir az hayal kırıklığına uğradım. Ancak burada bile ortalamanın üstünde olduğunu söyleyebilirim. Sadece 2022 yılında çıkmış bir oyun hissi vermiyor.

Sonuç olarak Stray; ilk dakikalarından sizi oyuna bağlayan, merak ettiren ve içine çeken bir oyun olmuş. Eğer kedi olma fikri size güzel geliyorsa hemen alıp denemelisiniz :)

Oyuna puanım: 8/10

Oynarken bu kadar fazla duyguyu bir arada yaşatabilen bir oyunla çok fazla karşılaşmış biri değilim. Red Dead Redemption 2 en büyük duygu aktarımını ana senaryodan veriyor. Ana senaryo John Marston'nın üyesi olduğu Van Der Linde çetesinin yıkılış hikayesini anlatıyor. Ana senaryosuna ek olarak görev yapısı da farklı etkileşimleri, aksiyon kısımları, atmosferi de çok harika olmuş. Oyun görevlere oyuncuyu öyle bir hazırlıyor ki içinizden "Görev harika olacak kesin" diyorsunuz. Görevlerin yapısı o kadar güzel ve heyecanlıydı ki bazen gaza gelip düşmanların ortasına atlayıp yumrukla, tüfekle, altıpatlarla kapışıyordum. Görevler böyle aksiyonlu olmasına rağmen açık dünyada gezerken çatışmaya atılmak zararlı olabiliyor.

Oyunda diyalogları, detayları, sinematikte gerçekleşen birkaç şeyi etkileyen onur sistemimiz var. Sırf durduk yere çatışmaya girmemizi zararlı kılan yegâne şey onur sistemidir büyük ihtimalle. Zaten onurunuzu fazla düşürmeye odaklanmadıysanız oyun genelde onurlu şekilde bitirebiliyorsunuz. Aksiyon odaklı görevlerin en büyük yönü şüphesiz muhteşem çatışma hissiyle birlikte vuruş hissiyatıdır. Çatışma hissinden biraz detaylı bahsetmek istiyorum oyunun geçtiği dönemde öyle doğru düzgün seri atış yapan silah olmadığı için hiçbir silah seri atış yapmıyor. Bunlara örnek verirsem altıpatların bir kere ateş ettiğinizde direkt tekrar ateş edemiyorsunuz, tekrar ateş etmek için horozu çekmek zorundasınız. Silah detaylarından sonra karakterimizin detaylarında bahsetmek gerekir diye düşünüyorum.

Normalde oyunlarda böyle şeylere takılmam ama Red Dead Redemption 2 yüzünden karakterin ağırlığı, yürüyüş şekli, animasyonlarına kadar bir çok şey ilgimi çekti cidden karakterimi yürürken ağırlığına hissedebiliyorum buna fazla şaşırmamın sebebi oynadığımız çoğu oyunda genelde kaplama üzerine yürüyor gibi değil de uçuyormuşçasına bir his vermesinden dolayı bu duruma şaşkınlıkla birlikte bayılmıştım. Karakter ağırlığı varda sürekli o kocaman dünyada yürümüyoruz. Bu yolculuğu tek başımıza yürüyerek geçirmiyoruz yanımızda bineğimiz, yoldaşımız bir atımız var. At, bir binek olarak gözükebilir gözünüzde fakat ona iyi bakmadığınızda kötü sonuçlar ile karşılaşacaksınız çünkü atınız bir canlı olduğu için öldüğü zaman temelli olarak gidiyor. Ölümcül olmayan bir durumda at yaralanıyor ve yerde yatar vaziyette bekliyor bu durumda Horse Reviver isimli bir ilaca sahipseniz ata vererek tekrar ayağa kaldırabiliyorsunuz diğer türlü ilacı vermezseniz at sonsuza kadar ölüyor.

Red Dead Redemption 2'nin tüm yönleri çok kuvvetli bunları övmekten insan yorulur fazlasıyla ben sıra sıra övmeye çalışacağım. Atmosferi muhteşem seviyelere taşıyan parçalarıdır. Her girdiğim savaşta arkadan çalan müzikler harika derecede gaza getiriyor ya da açık dünyada boş boş gezdiğim zamanlar arkada çalan sakin tondaki müzikler doğanın atmosferini ayrı bir güzellik katıyor. Oyunun açık dünyası acayip canlı bu canlılığı sağlayan şeyler ise; o tabiata uygun hayvanların bulunması, yoldayken rastgele olaylarla karşılaşmamız, NPC'lerin kendisi boş kabuklar yerine insan gibi hissettirmesi, şehirlerin zaman geçtikçe yapılanması bunlar en temel örnekler olarak verilebilirler.


Oyundaki karakter yazımı özellikle ana karakter Arthur Morgan'nın karakter yazımı çok kaliteli olmuş. Arthur, rahat oyun dünyasındaki en sağlam yazılmış karakterlerdendir.
PC GEREKSİNİMLERİ:
🔲 Tost Makinesi
🔲 Ortalama
☑️ Yüksek
🔲 NASA Bilgisayarı
SES-MÜZİK:
🔲 Kötü
🔲 İdare Eder
🔲 İyi
☑️ Güzel
🔲 Kulak Orgazmı
ÖNERİ DURUMU:
🔲 Zaman Kaybı
🔲 İndirim Bekleyin
🔲 İyi Bir Deneyim Olur
☑️ Kesinlikle Almalısınız

OYNANIŞ

Oyuna başladığınız ilk andan itibaren oynanışın ve ilerleyişin ağırlığı hissediliyor yani oyunun hızlı ilerleyen, durmadan boss kestiğimiz hack&slash olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Ara sahneler uzun, fighta girdiğinizde yapabiliceğiniz şeyler çok kısıtlı ve temel. İlk bikaç saat böyle geçtikten sonra yetenek ağacından farklı skillere erişim sağlanabiliyor, kestiğiniz düşmanlardan düşen rün tılsım vs ile gelişiyorsunuz ve bununla birlikte oynanıştaki kısırlık oyunun neredeyse sonuna kadar yükselip arşa çıkıyor, geliştiğinizi sonuna kadar hissediyorsunuz. Siz ilerledikçe oyunda sürekli farklı faktörler devreye girip oynanıştan sıkılmanızı ciddi ölçüde engelliyor bununla kalmıyor gittikçe daha da zevk almanızı sağlıyor, oyunda girdiğiniz her fighttan keyif alıyorsunuz. Hele şu vuruş hissiyatı mükemmel, düşmanların parçalanışını ve savruluşunu görmek bu açıdan çok tatmin edici bunu da en çok baltada hissediyorsunuz. Oyundaki temel silahımız olan Leviathan Baltası oyunun ana savaş mekaniğini oluşturuyor, bu baltayı atıp istediğimiz zaman geri çekebilmemiz aynı zamanda bulmaca mantığının da temeli. Onun dışında Kaosun Kılıçları ve Kratosun silahlardan geri kalmayan yumrukları var:), kesinlikle bunlar da neredeyse balta kadar etkili. Spartalı Öfkesi ise oyunun temel mekaniklerinin üstüne enfes olmuş. Bu arada parry atmak kolay ama düşmana etkisi dark soulstaki kadar büyük değil. Bazı düşman tiplerine baltayla veya kılıçla saldıramıyorsunuz, oyun tek silahla oynayıp sürekli onu geliştirmemizi istememiş. Oyunda biraz quick time event olsa fena olmazmış ama sağa sola her yere koymalarındansa olmaması daha iyi. Oynanışın benim açımdan eksi yanlarından bazıları duvarlara tırmanışımız ve zıplama mekaniği. Oyunda heralde totalde 1 saat falan tırmanıyoruzdur en fazla ama yine de sabit bir yerden efor sarf etmeden geçmek sıkıcı geliyor, en azından nereye atlayacağımızı falan kendimiz çözsek veya sağ sol tuşlarından farklı bişey kullanmak zorunda kalsak daha güzel olurmuş çünkü sırıtıyor. Zıplama mekaniği tuhaf geldi, pek de uğraşılmamış gibi. Düşman yapay zekası çok iyi.

DÜŞMAN ÇEŞİTLİLİĞİ

Oyunun en büyük eksisi bence düşman çeşitliliği. Belki çoğu oyuna göre fazla düşman çeşitliliğine sahip ama böyle büyük bi oyun için çok kısıtlı buldum. Onu geçtim oyunda geçen adı büyük kendisi küçük bosslar var, bunları kesip geçiyoruz. Onu da geçtim iyi yazılmış zorlu ve ilgi çekici bi ana düşman/düşmanlar yok, oyunun sonlarına doğru böyle bi düşman beklesem de olmadı garip bir şekilde. Açıkçası biraz içimde kaldı daha korkutucu ve ismi çok geçen üzerinde durulmuş bosslar kesmek isterdim bu açıdan oyuna eksi veriyorum.

HİKAYE

God of War aslında Yunan Mitolojisinde geçen bir seriyken bu oyunda İskandinav Mitolojisinde geçiyor. Bence bikaç noktada tam oturmasa bir sürü boşluk kalsa da yumuşağa yakın bi geçiş yapmayı başarmışlar ya da çok hakim olmadığımdan bana öyle geldi. Oyun başından sonuna kadar bir yolculuk hikayesini anlatıyor. Kratos yaşlanmış, hâlâ sert ama aklını kullanan, aksiyon peşinde değil de sadece amacına ulaşmaya çalışan bi karaktere dönüşmüş. Atreus biraz gıcık ama hikayede ve fightta önemli rol oynayan bir karakter. Hikayeye genel anlamda bakınca boş kalan bir sürü şey var bazı şeyler yarım kalmış bunları ragnarokta tamamlayacaklardır diye düşünüyorum.

25 yılık köklü bir seri olan Resident Evil bugüne kadar iki düzineden fazla oyun ile bize korku dolu anlar yaşatmaya gayret etti. Capcom imzalı seri özellikle dördüncü oyun ile oynanış bazında devrim yaratmış, ancak devam oyunlarının gitgide aksiyona evrilen yapısı da bazı oyuncuları memnun edememişti. 2012 yapımı Resident Evil 6 sonrsında ana seriye uzun süre ellemeyen firma, 2017 yılında ise bize büyük bir sürpriz yaşatmıştı. Ana seriye gelen devam oyununda büyük bir değişikliğe gidilerek birinci şahıs kamera, aksiyondan uzaklaşmış ve korku faktörünü tekrar kucaklamış bir yapı ile başarılı bir çıkış yapmıştı. Ethan Winters isimli hiçbir özel niteliği olmayan bir karakterin enfekte olarak mutasyona uğramış Bakers ailesi tarafından kaçırılan karısı Mia’yı bulmak için girdiği korku dolu macera ile seriye bir çok oyuncu tekrar ısınmış ve Resident Evil markası adeta küllerinden doğrmuştu. Aradan yıllar geçti, Resident Evil Village ana serinin sekiz numaralı oyunu ve Ethan’ın son macerasına konuk oluyoruz.

Oyun boyunca Ethan çok zorlu anlar yaşayacak. Zira karşısında Resident Evil 7’deki mold(küf)’un en gelişmiş haliyle güçlendirilmiş yaratıklar var. Ancak Ethan da mold’a maruz kalmış biri ve bu sayede normal bir insanı öldürebilecek çoğu darbeden canlı kurtulabiliyor. Ancak kendisi bir ölümsüz değil. Yedinci oyundan hatırlayacağınız ilk yardım şişeleri Village’da da hayatta kalmamız için başvuracağınız yöntem. Artık + versiyonu yok, yani kullandığınız zaman sağlığınızın tamamı doluyor. Bu nedenle mümkün olduğunca son ana saklayın. Ara sahnelerde görebileceğiniz çılgınlıklar da yine Ethan’ın durumu ile alakalı, ancak spoiler vermemek için çok detayına inmeyeceğim. Sadece bazılarının oldukça şok edici olduklarını söyleyebilirim.

Karşımıza çıkacak tehlikeler kurtadam / zombi arası bir yapıda. Özellikle açık alanlarda karşımıza çıkanlar agresif ve hızlı iken kalenin zindanlarında dolananlar ise yavaş ve dayanıklı. Bosslar ise… işin biraz daha ilginçleştiği kısım. Fragmanlarda gördüğümüz Lady Dimitrescu ve kızları vampir tarzı bir yapıdayken ileride karşılaşacağınız diğer bosslar ise yeri geldiğinde mekanik / organik arası karma yapılar dahi sergileyebiliyor. Hepsi ile farklı bir mücadele yöntememiz var, ancak düşük / orta zorluklarda pek tehditkar değiller. Açıkçası normal zombiler bazen daha zorlu anlar yaşattı diyebilirim. Eğer oyunu bitirdiğinizde bu konuda memnun kalmazsanız açılacak gizli zorluk seçeneği olan Village of Shadows’u denemenizi önerebilirim. Deluxe Edition alanlara ek içerik olarak baştan veriliyor bu zorluk. Ancak ciddi anlamda saç baş yolmak istemiyorsanız silahları ve sağlığı geliştirdiğiniz bir kayıt dosyası ile bu zorluğa girişmenizi öneririm. :)

Sanırım bu yazacağım ilk ciddi inceleme. Bu yüzden eksik veya hatalı kısımlarım olabilir şimdiden özür dilerim bunlar için. Bildiğiniz üzere Days Gone zombi kıyametini konu alan bir oyun. Karakterimiz Deacon, oyunun başında eşini iyileştirmek için NERO helikopteriyle başka bir yere götürtüyor ve hikayemiz burada başlıyor. Hikaye çok güzel ama bazen saçmaladığı yerler olabiliyor oynayınca görürsünüz şimdi bahsedersem spoilera girer.Oynanış ise güzel fakat biraz daha mobilite olabilirmiş. Bazen sıkıntı çekebiliyoruz bir yerden zıplamaya, geçmeye çalışırken vs. Vuruş hissi ise aşırı iyi. Savaşırken aşırı zevk aldım. Görevler ise baya tekrar edebiliyor. Yan görevlerin hepsi birbirinin tekrarı araya ufacık bir olay sıkıştırıyolar o kadar. Grafiklere gelecek olursak beni yeterince tatmin etti gayet güzel görüntüler ortaya çıkabiliyor. Oyunda biraz bug mevcut. Pek rastlamadım ama karşınıza çıkabilir. Fiyatına gelirsek kesinlikle indirimi bekleyin çünkü aşırı pahalı. İndirimliyken bile 160 TL verirken içim gitti fakat değdi gibi. Puanlama yapacak olursam:
Hikaye 9/10
Oynanış 7/10
Grafik 8/10
Genel puanım ise 8.5/10
Oyunu beğeneceğinize eminim kötü bir yapım değil. Eksikleri var biliyorum ama ikinci oyunda bunların üstüne dahasını koyup ortaya harika bir şey çıkacağına inanıyorum. Benim çok zamanım olmadığı için %100 yapamadım ama ilerde yapacağım. Biraz uzun ama olsun.
Dipnot: Oyun bittikten sonra gizli bir son daha var. Oyunu biter bitmez kapatmanızı tavsiye etmiyorum cidden ikinci oyun için fena hypelandım ben izledikten sonra.